Determinanty występowania zjawiska przyjaźni w relacji dziecko – dorosły w świetle wyników badań pracy własnej

Abstrakt

Cel badań. Celem badania było sprawdzenie, czy możliwe jest wystąpienie zjawiska przyjaźni w relacji dziecko – dorosły, i określenie jej kluczowych determinant.

Metodologia. Badaniu poddanych zostało 5 dzieci – uczniów edukacji wczesnoszkolnej, którzy korzystali z pomocy i wsparcia tej samej korepetytorki. W związku z powyższym badanie przeprowadzono w oparciu o wnikliwe studia indywidualnych przypadków, które zostały poddane porównaniu. W badaniu wzięto pod uwagę również analizę dokumentów, obserwację i wywiad.

Wyniki i wnioski. Badania wykazały, iż kluczową determinantą występowania zjawiska przyjaźni jest indywidualny zbiór cech osobowościowych zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej. Co więcej, przeprowadzone badania wykazały, iż znaczący wpływ na jakość relacji dziecko – dorosły, dorosły – dziecko ma relacja dziecko – rodzic, rodzic – dziecko oraz sytuacja rodzinna dziecka. Tym samym badania wykazały, iż to, czy między dzieckiem a dorosłym dojdzie do relacji opartej na zjawisku przyjaźni, zależne jest głównie od dziecka.