Norma a użycie w zakresie składni: imiesłowowe równoważniki zdań
Słowa kluczowe:
norma językowa, użycie języka, imiesłowowyrównoważnik zdaniaAbstrakt
Cel badań. Celem badania było sprawdzenie, czy i w jaki sposób normy skodyfikowane są realizowane w praktyce językowej - sprawdzano, czy respondenci potrafią prawidłowo ocenić poprawność zdania i poprawić zauważone błędy, a także czy są w stanie dokonać transformacji składniowych, podstawę których stanowiła hipoteza badawcza zakładająca, że w niektórych przypadkach mogą zostać użyte konstrukcje z imiesłowowym równoważnikiem zdania.
Metodologia. Wyniki uzyskano dzięki badaniom ankietowym, przeprowadzonym w ostatnim kwartale 2015 roku w dwustuosobowej grupie lubelskich studentów. W celu zdiagnozowania wpływu profilu kształcenia na poziom wiedzy i umiejętności językowych przebadano studentów zarówno kierunków humanistycznych, jak i kierunków technicznych.
Wyniki. Zadania, które sprawdzały znajomość zasad użycia imiesłowowego równoważnika zdania, pokazują, iż jest to konstrukcja coraz mniej popularna w języku studentów. Można dostrzec, że najważniejsze zasady użycia imiesłowowego równoważnika (zasada tożsamości podmiotu i następstwa czasu) są znane i respektowane przez większość ankietowanych (niezależnie od profilu kształcenia). Jednak przestrzeganie bardziej szczegółowych reguł często sprawiało badanym trudności.
Wnioski. Wyniki ankiety wskazują na coraz mniejszą znajomość norm w zakresie użycia imiesłowowych równoważników zdania. W mojej ocenie możliwe jest zahamowanie tych zjawisk, jednak wymaga to podjęcia odpowiednich kroków ze strony władz uniwersyteckich. Niewątpliwie zajęcia z zakresu kultury języka powinny zostać wpisane na stałe do programu studiów, nie tylko polonistycznych.
