Dyplomacja prewencyjna w świetle agresji Iraku na Kuwejt w ₁₉₉₀ roku. Sukces czy porażka Organizacji Narodów Zjednoczonych?

Autor

  • Łukasz Stachowiak Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Ul. Wieniawskiego 1, 61-712 Poznań

DOI:

https://doi.org/10.15503/onis2014.470.478

Abstrakt

Cel artykułu stanowi przybliżenie koncepcji dyplomacji prewencyjnej Narodów Zjednoczonych, przedstawianie działań mających zapobiec agresji w 1990, a także przedstawienie wpływu konfliktu na system sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Istotą artykułu jest zobrazowanie dyplomacji, jako potencjalnego mechanizmu umożlwiającego realizację zadań i celów ONZ. Odpowiednie wykorzystanie presji, nacisków i sankcji może wzmocnić mechanizm bezpieczeństwa zbiorowego. W przeciwieństwie do operacji wymuszania pokoju, koncepcja może pochłonąć znacznie mniejsze nakłady. Zwrócono uwagę nie tylko na niewystarczalność dotychczasowego systemu zapobiegania, w świetle konfliktu iracko-kuwejckiego, ale także w okresie poprzedzającym oraz pokonfliktowym. W ostatniej części pracy wyszczególniono implikacje niewłaściwego wykorzystania sankcji oraz przedstawiono sukcesora polityki zapobiegania stosowanej w latach dziewięćdziesiątych – koncepcję sankcji selektywnych.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##

Pobrania

Opublikowane

2020-02-14

Jak cytować

[1]
Stachowiak, Łukasz . 2020. Dyplomacja prewencyjna w świetle agresji Iraku na Kuwejt w ₁₉₉₀ roku. Sukces czy porażka Organizacji Narodów Zjednoczonych?. Ogrody Nauk i Sztuk. 4, 4 (luty 2020), 470–478. DOI:https://doi.org/10.15503/onis2014.470.478.