Krytyka gimnazjów w piśmiennictwie polskim
Słowa kluczowe:
edukacja, gimnazjum, krytyka, piśmiennictwo, reforma ustroju szkolnegoAbstrakt
1. Teza. Artykuł zakłada, że krytyka pełni ważną rolę w kreowaniu wartości edukacyjnych na potrzeby szkolnictwa średniego szczebla. Zarówno pozytywne, jak i negatywne poglądy, wyrażone w odpowiedniej formie, mają wpływ na doskonalenie pracy, organizacji i zarządzania gimnazjów. Warto zatem przyjrzeć się, w jaki sposób wykorzystuje się je do oceny tego typu szkół w polskim piśmiennictwie.
2. Omówione koncepcje. Artykuł prezentuje pewne spektrum zagadnień związanych z krytyką gimnazjów obecną we współczesnym piśmiennictwie, ze szczególnym uwzględnieniem publicystyki prasowej, internetowej, radiowej i telewizyjnej. Próbuje także odpowiedzieć na pytanie o założenia reformy ustroju szkolnego z 1999 r. oraz jej przyszłość w świetle ministerialnych zapowiedzi likwidacji gimnazjów i powrotu do poprzedniego systemu edukacyjnego.
3. Wyniki i wnioski. Analiza piśmiennictwa wykazała, że zarówno decyzja o wprowadzeniu gimnazjum do ustroju szkolnego, jak i decyzja o ich likwidacji, wzbudziły znaczne kontrowersje wśród społeczeństwa polskiego. W trwającej niemal 17 lat debacie publicznej głos zabierają i zwolennicy i przeciwnicy ich funkcjonowania. Pewne jest natomiast jedno – szybkie zmiany w systemie oświaty nie poprzedzone systematycznymi obserwacjami, sprzyjają jego destabilizacji i przyczyniają się do chaosu organizacyjnego w szkolnictwie.
4. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Analizując zebrane dane, przytoczono wybrane opinie zwolenników i przeciwników gimnazjów, reprezentujących różne środowiska akademickie, polityczne i społeczne. Starano się także o różnorodność źródeł pozyskiwanych informacji. Takie podejście do tematu umożliwia wejście w interakcje pomiędzy osobami zaangażowanymi w proces oświatowy, redaktorami czasopism papierowych i elektronicznych, opinią publiczną i czytelnikami niniejszego artykułu.