Spoiler, mroczne intrygi i oktawy równoległe czyli Brecht na Netflixie

Autor

  • Natalia Mazurkiewicz-Szafarska Szkoła Doktorska Nauk Humanistycznych, Uniwersytet Jagielloński, Gołębia 24, 31-007 Kraków

DOI:

https://doi.org/10.15503/onis2022.274.294

Słowa kluczowe:

Brecht, Wartość mosiądzu, popkultura, Seria niefortunnych zdarzeń

Abstrakt

Cel. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy twórcy serialu Seria Niefortunnych Zdarzeń (Sonnenfeld, 2017-2019) w sposób intencjonalny lub nieintencjonalny dokonali realizacji koncepcji Bertolta Brechta opisanych w ramach pracy teoretycznej Wartość mosiądzu, ze szczególnym uwzględnieniem muzyczności produkcji Netflixa oraz teatru Brechta.

Omówione koncepcje. Artykuł oparty jest na dotychczasowych badaniach dotyczących seryjności w kulturze oraz w popkulturze, z zastosowaniem analizy porównawczej muzyczności utworów i koncepcji teoretycznych Brechta oraz utworów muzycznych
i muzyczno-słownych obecnych w serialu. Ich wykorzystanie wydaje się w pewnym stopniu analogiczne, a to nasuwa z kolei pytanie o podobieństwa w funkcji konstrukcyjnej tekstów kultury i intencjonalność nawiązania – co staje się głównym tematem artykułu. 

Wyniki i wnioski. Dzięki podobieństwom udowodnionym przez wyniki analizy dosyć jednoznacznie można potwierdzić tezę o postbrechtowskim charakterze utworów muzycznych w Serii Niefortunnych Zdarzeń, przy czym ich zastosowanie wydaje się posiadać odmienny charakter. Podczas gdy w utworach Brechta piosenki przybierają odcień polityczny, w Serii… ich funkcja jest przede wszystkim rozrywkowa, dodatkowo niesie niekiedy pewne treści społeczne, których zrozumienie nie jest jednak niezbędne do zrozumienia wymowy serialu. Dowodzi to wielowymiarowości utworu (a mówiąc szerzej – całej popkultury) i mnogości jego możliwych interpretacji.

Wartość poznawcza. W artykule zaprezentowano kompleksową analizę kulturoznawczą muzyczności utworów Brechta oraz netflixowskiej Serii Niefortunnych Zdarzeń. Może to stanowić obszar dalszych rozważań na gruncie badań na temat tarć i wzajemnych wpływów pomiędzy tezami przynależnymi do stereotypowo rozumianej „kultury wyższej” oraz współczesnej popkultury.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##

Biogram autora

Natalia Mazurkiewicz-Szafarska - Szkoła Doktorska Nauk Humanistycznych, Uniwersytet Jagielloński, Gołębia 24, 31-007 Kraków

Doktorantka kierunku nauki o sztuce Szkoły Doktorskiej Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Absolwentka wiedzy o teatrze w specjalności teatrologicznej. Do jej podstawowych zainteresowań badawczych należy teatr muzyczny, w szczególności musicalowy. Jako dyplomowany muzyk łączy narzędzia teatrologiczne i muzykologiczne w celu jak najdokładniejszej analizy spektakli muzycznych. Założycielka fundacji teatralnej Teatr Przypadków Feralnych, specjalizującej się w konwencji  absurdu. W ramach działalności praktycznej zajmuje się reżyserią, dramaturgią i szeroko rozumianym zarządzaniem kulturą.

Bibliografia

Brecht, B. (1962). Opera za trzy grosze. Winawer B., Witek-Swinarska B. (tłum.). W: tegoż. Dramaty. t.1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Brecht, B. (1975). Wartość mosiądzu. (przekład zespołowy). Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.

Brecht, B., & Weill, K. (1952). Opera za trzy grosze. Pobrano 16.05.2019 z lokalizacji https://www.youtube.com/watch?v=6-lXRHZ2fTY

Ebb, F. (b. d.). Willkommen. Pobrano 14.05.2019 z lokalizacji https://www.youtube.com/watch?v=Z1Ks7N2wQFl

Guy, D. J. (1991). Sex & Danger in Buenos Aires: Prostitution, Family, and Nation in Argentina. Nebraska: University of Nebraska Press.

Sonnenfeld, B., Handler, D., & Łam, R. (producenci). HudisM. (autor). Sonnenfeld B. (reżyser). (2017-2019). Seria niefortunnych zdarzeń (film).

Loska, K. (2004). Postmodernizm i telewizja: Z Archiwum X. W: Kisielewska A. (red.). Między powtórzeniem a innowacją. Seryjność w kulturze. Kraków: RABID.

Ryczkowska, A. (2016). Mechanizmy oddziaływania muzyki na procesy fizjologiczne i emocjonalne słuchacza. Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ.29 (2).

Shukla, H. K., & Purohit, D. R. (2016). The Use of Music in the Light of Brechtian Theories and Practices. Pobrano 07.05.2019. z lokalizacji http://www.languageinindia.com/dec2016/hemantkumarmusicbrecht.pdf.

Sitarski, P. (2004). Dokąd prowadzą ścieżki prawdy. O narracji w systemie rozrywkowym Z Archiwum X. W: Kisielewska A. (red.).Między powtórzeniem a innowacją: seryjność w kulturze. Kraków: RABID.

Szydłowki, R. (1973). Bertolt Brecht. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Willet, J. (1977). The Theatre of Bertolt Brecht. Londyn: Methuen & Co.

Pobrania

Opublikowane

2022-08-30

Jak cytować

[1]
Mazurkiewicz-Szafarska, N. 2022. Spoiler, mroczne intrygi i oktawy równoległe czyli Brecht na Netflixie. Ogrody Nauk i Sztuk. 12, 12 (sie. 2022), 274–294. DOI:https://doi.org/10.15503/onis2022.274.294.