Stabilność samooceny a jakość związku romantycznego
DOI:
https://doi.org/10.15503/onis2019.259.266Słowa kluczowe:
samoocena, stabilność samooceny, związek romantyczny, jakość związku, satysfakcja ze związkuAbstrakt
Cel badań. Zarówno poziom samooceny jak i jej stabilność mają związek z wieloma obszarami ludzkiego życia. Przeprowadzone badanie miało na celu sprawdzić, czy stabilność samooceny jest związana z satysfakcją ze związku oraz z jego jakością, a także, czy na jakość związku wpływa poziom stabilności samooceny partnera.
Metodologia. W badaniu wzięły udział 34 pary heteroseksualne. Wiek osób badanych: 18-28 lat (M=22,20; SD=2,33). Stabilność samooceny mierzono na przestrzeni siedmiu dni przy użyciu Skali Samooceny Rosenberga. W celu zmierzenia jakości związku skonstruowano kwestionariusz, w którym osoby badane oceniały częstość swoich zachowań w związku. Zmierzono także subiektywne poczucie jakości związku.
Wyniki. Analizy regresji wykazały, że jakość związku mierzona obiektywnym wskaźnikiem była wyjaśniania przez model w 23% (R2=0,23; p<0,00135), przy czym istotny statystycznie okazał się jedynie wpływ samooceny osoby badanej (b*=0,32; p=0,006) oraz jakości związku u partnera (b*=0,35; p=0,005), natomiast subiektywne poczucie jakości związku było wyjaśniane przez model w 41% (R2=0,41; p<0,001), przy czym istotny statystycznie okazał się jedynie wpływ subiektywnego poczucia jakości związku u partnera (b*=0,68; p<0,001).
Wnioski. W tekście proponujemy kilka wyjaśnień dotyczących uzyskanych wyników. Brak potwierdzenia hipotez może zostać wytłumaczony poprzez brak możliwości uogólnienia wyników związanych z samą samooceną na wyniki związane z jej stabilnością. Zależności między jakością związku mierzoną u obojga partnerów oraz satysfakcją ze związku partnerów są wyjaśniane intuicyjnie.
