Podświadomość człowieka a jego seksualność w czeskiej międzywojennej prozie Valerie a týden divů autorstwa Vítězslava Nezvala

Abstrakt

Cel badań: Artykuł przedstawia rozważania na temat poszukiwania w utworze Valerie a týden divů autorstwa Vítězslava Nezvala związków z psychoanalityczną teorią Zygmunta Freuda. Książka o nastolatce poszukującej własnej tożsamości została napisana w latach 30. XX w. w Czechach i należy do gatunku prozy inicjacyjnej, ale posiada także pewne surrealistyczne elementy.

Metodologia: Po opisie atmosfery awangardy i kontekstu historycznego, a także związków nadrealizmu i psychoanalizy autorka artykułu przechodzi do analizy utworu Valerie a týden divů. Na podstawie wybranych elementów fabuły i poszczególnych bohaterów odwołuje się do koncepcji podświadomości, archetypów, kompleksu Edypa i romansu rodzinnego. Oprócz rozważań Z. Freuda autorka opiera się na pozycji Bruna Bettelheima Cudowne i pożyteczne : znaczenie i doniosłość baśni, aby na podstawie przykładów ukazać drogę inicjacji Valerie w dorosłość oraz poszukiwanie własnej seksualności. Dla analizy przydatne również okazuje się rozgraniczenie sfery sacrum oraz profanum.

Wyniki: Analiza bohaterów i wybranych elementów fabuły pozwoliła odnaleźć połączenia z psychoanalizą.

Wnioski: Analiza pozwoliła dojść do wnisoku, że związki z podświadomością są w utworze widocznie zarysowane, co szczególnie przejawia się w erotycznych opisach oraz archetypicznych bohaterach.