Sceniczna adaptacja "Zbrodni i kary" w ujęciu Wajdy oraz Śmigasiewicza. Podobieństwa i różnice

Abstrakt

Cel badań. Celem badań było prześledzenie scenariuszy adaptacji teatralnych powieści Zbrodnia i kara w reżyserii Andrzeja Wajdy (1984) i Waldemara Śmigasiewicza (2007) oraz wskazanie podobieństw i różnic pomiędzy badanymi tekstami.

Metody badań. W pracy zostały przeanalizowane i porównane ze sobą dwa odrębne scenariusze teatralne scena po scenie, aby ukazać i omówić podobieństwa i różnice w budowie przedstawienia pod względem przekładu dzieła literackiego na dzieło sceniczne.

Wyniki badań. Analiza wykazała, że oba scenariusze są zbudowane na podstawie trzech naprzemiennych dialogów Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią. Obie adaptacje teatralne skupiają się na kondycji psychicznej zbrodniarza tuż po dokonaniu zbrodni oraz na pytaniu: Dlaczego Raskolnikow zabił? Różnice w scenariuszach wynikają po pierwsze, z doboru przez reżyserów bohaterów drugoplanowych. Po drugie, z powodu epizodów, które występują pomiędzy dialogami Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią.

Wnioski. W badaniu zostały wzięte pod uwagę jedynie podobieństwa i różnice w konstrukcji warstwy tekstowej wymienionych adaptacji. Tak, aby zrozumieć jakie idee i symbole utworu Zbrodnia i kara chciał przekazać widzowi Wajda a jakie Śmigasiewicz.  Nie były badane rozwiązania sceniczne takie jak, gra aktorska, scenografia, kostiumy, światła, oprawa muzyczna i inne środki wyrazu.