Funkcjonowanie nastolatków w fandomie Harry’ego Pottera w ich narracji

Abstrakt

Cel: Celem artykułu jest przedstawienie stylów funkcjonowania nastolatka w społeczności fanowskiej Harry’ego Pottera w jego narracji, a także poznanie kultury tejże jako przykładu kultury pobocznej kultury popularnej.

Metody: Aby zrealizować założony cel, zostały wykorzystane następujące metody: wywiad narracyjny, obserwacja uczestnicząca oraz analiza hermeneutyczna treści stworzonych przez fanów cyklu o Harrym Potterze. W artykule starano się opisać problem w sposób gadamerowski: od ogółu do szczegółu, zwracając uwagę na kwestie: kulturalne, pedagogiczne, psychologiczne i socjologiczne. W związku z tym rozważania uzupełniono o koncepcję psychologii twórczości Edwarda Nęcki czy kultury uczestnictwa Henry’ego Jenkinsa.

Wyniki: Nastolatkowie czynnie uczestniczą w życiu fandomu poprzez kształtowanie jego struktury oraz tworzenie fanfiction. W tymże środowisku młodzi ludzie dążą do nawiązywania interakcji interpersonalnych poprzez wymianę zdań na interesujący ich temat, np. zasadności istnienia danego pairingu czy schematycznej budowy fanfika, ale również podejmowanie współpracy z innymi fanami-autorami. W fandomie występuje hierarchia członków, na czele której znajdują się fani-autorzy uważani za tzw. klasycznych twórców fanfiction.

Wnioski: Pasja, jaką jest zgłębianie uniwersum powieści (tu: cyklu powieściowego „Harry Potter”) oraz jego modyfikowanie, staje się przyczynkiem do poszukiwania docelowej grupy fanów, w której nastolatek byłby akceptowany, lubiany i doceniany. Nastolatkowie odnoszą sukcesy w koegzystowaniu w fandomie, ale również ponoszą porażki. Innymi słowy kultura uczestnictwa sprzyja procesowi socjalizacji będącej według Antoniny Kłoskowskiej m.in. wpływem materialnym aparatu kultury (Kłoskowska, 1969, s. 325). Ponadto tworzenie fanfiction ma wartość edukacyjną, a mianowicie udoskonala kompetencje twarde i miękkie kilkunastolatków.