Skuteczność komunikatów perswazyjnych odwołujących się do bycia „dobrą matką”, skierowanych do matek dzieci w wieku przedszkolnym

Abstrakt

Cel badań. Celem badań było empiryczne sprawdzenie hipotezy, iż skierowany do matek komunikat perswazyjny, który wywołuje presję bycia dobrą matką, jest bardziej skuteczny niż taki komunikat, który nie wywołuje presji bycia dobrą matką.

Metody badań. W badaniu wzięły udział N=64 matki dzieci przedszkolnych, w wieku od 21 do 47 lat, posiadających od 1 do 4 dzieci, w wieku od 5 miesięcy do 20 lat. Badanie przeprowadzono w modelu eksperymentalnym. Dane zebrano za pomocą ankiety ewaluacyjnej dotyczącej materiału bodźcowego oraz wywiadu z osobami badanymi na temat treści komunikatów perswazyjnych.

Wyniki badań. Uzyskane dane wykazały, że materiał bodźcowy, który zawierał komunikat odwołujący się do bycia dobrą matką, okazał się średnio bardziej skuteczny, niż nieodwołujący się do bycia dobrą matką. Wyniki analizy testem U Manna-Whitney’a wykazały jednak, że różnice między grupami nie są istotne statystycznie, w związku z czym podjęto się analizy jakościowej wypowiedzi osób badanych na temat treści komunikatów. Analiza statystyczna danych jakościowych przy użyciu testu chi-kwadrat nie wykazała istotności statystycznej.

Wnioski. Wyniki nie potwierdzają przyjętej hipotezy. Komunikat perswazyjny, odwołujący się do bycia dobrą matką, nie był bardziej skuteczny, niż komunikat nieodwołujący się do bycia dobrą matką. Możliwymi wyjaśnieniami uzyskanego efektu są model dwutorowości perswazji (Petty, Cacioppo, 1990) oraz wpływ emocji na skuteczność komunikatu perswazyjnego (Leventhal, 1970). Chociaż wyniki uzyskane w eksperymencie nie potwierdziły przyjętej hipotezy, mimo wszystko sugerują, że warto kontynuować badania w tym zakresie, nie posługując się jedynie kwestionariuszem i wywiadem ustrukturyzowanym, ale mierząc rzeczywiste zachowania osób badanych.